Nauczyciele mogą oczekiwać od pedagoga szkolnego:
- pomocy w zdiagnozowaniu przyczyn trudności w nauce i niepowodzeń szkolnych uczniów
- analizy opinii i orzeczeń o uczniach z Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej
- współpracy w zakresie diagnozowania środowiska rodzinnego ucznia, rozpoznawania
potencjalnych możliwości, bądź ograniczeń dziecka
- wspierania w podejmowaniu działań wychowawczych i profilaktycznych (organizowanie
imprez profilaktycznych, zajęcia wychowawcze z uczniami, realizowanie wybranych
programów profilaktycznych)
- wsparcia w rozwiązywaniu problemów wychowawczych dotyczących uczniów
(np. indywidualnych rozmów z uczniami, rodzicami uczniów sprawiającymi różnego
rodzaju problemy wychowawcze, rozmów z agresorami i ofiarami przemocy, uczniami
wagarującymi, niedostosowanymi społecznie)
- wsparcia w podejmowaniu działań mediacyjnych i kryzysowych na terenie szkoły.
APEL UCZNIA Z OGÓLNYMI TRUDNOŚCIAMI W NAUCE DO NAUCZYCIELA
1. Okaż mi cierpliwość oraz zrozumienie. Ja naprawdę staram się jak mogę-nauka jest
dla mnie bardzo trudna.
2. Nie wyśmiewaj mnie! Nie krytykuj! Takie słowa bolą mnie i ranią.
3. Pozwól mi popełniać błędy. Doceniaj mój wysiłek i małe sukcesy.
4. Oceniaj moje działania, a nie mnie samego.
5. Pomóż mi znaleźć moje „mocne” strony. Zachęcaj do innych działań niż nauka.
6. Zrozum moje ograniczenia. One nie są w dużym stopniu zależne ode mnie.
7. Nie denerwuj się, gdy pracuje wolniej niż inni lub gdy trzeba mi wyjaśniać kilka razy
polecenia.
8. Pozwól mi działać na lekcji-lepiej uczę się przez doświadczenie, a nie wtedy, gdy
tylko słucham.
9. Nie pozwól, aby inni śmiali się ze mnie. To hamuje moją aktywność.
10. Pamiętaj, że zawsze są lepsi i gorsi ode mnie.
DORASTANIE DZIECKA – WYZWANIE DLA RODZICÓW I NAUCZYCIELI
RODZICU! NAUCZYCIELU!
1. Zdobądź wiedzę o dorastaniu swojego dziecka-lepiej zrozumiesz, co się z nim dzieje i na czym polegają gwałtowne zmiany, którym podlega.
2. Przygotuj się na:
- bycie testowanym,
- bycie odrzuconym.
3. Ustal granice i ich przestrzegaj- jasno komunikuj, jakie zachowania na pewno nie będą tolerowane.
4. Bądź konsekwentny i zarazem plastyczny-nie trzymaj się sztywno ustalonych zasad, ale jeżeli czynisz odstępstwo, to tylko gdy zaistnieją szczególne warunki, które przedstawisz
w rozmowie z dzieckiem jako wyjątkowe.
5. Masz prawdo mądrej kontroli, ponieważ jesteś odpowiedzialny za swoje dziecko, ale pamiętaj, że odpowiadasz także za rozwój jego samodzielności.
6. Nie bierz wszystkiego dosłownie.
7. Zachowaj poczucie humoru.
8. Znajdź czas na rozmowę z dzieckiem.
9. Przede wszystkim słuchaj, słuchaj i jeszcze raz słuchaj.
10. Nie poczuwaj się do natychmiastowej oceny i zajęcia określonego stanowiska wobec zachowania Twojego dziecka – daj sobie czas na rozważne zareagowanie.
11. Poszukaj wspólnych doświadczeń i wspólnej aktywności ze swoimi dziećmi – organizuj
wycieczki, spacery, wspólne wyjścia do kina, wciągnij je np. w prace domowe, które będziecie wykonywać razem.
12. Obserwuj zmiany, którym sam podlegasz.
13. Zastanów się uczciwie, co Cię niepokoi, co drażni i czy na pewno są to uczucia wywołane przez zachowanie nastolatka.
14. Poznawaj świat Twojego dziecka, jego kolegów, ale także jego zainteresowania, pragnienia, dążenia, upodobania, gust.
15. Pamiętaj o sobie – masz prawo do realizowania swoich potrzeb – nie jesteś stworzony tylko do wychowywania dziecka.
